“AKTIEN STEIGEN – MENSCHEN STERBEN.”
“AKTIEN STEIGEN – MENSCHEN STERBEN.”
“Hisseler yükseliyor – İnsanlar ölüyor.”
İlk karede gözümüze çarpan şey, bir banka vitrininin sistematik kırmızıya boyanmış olması. Bu kırmızı, sadece bir renk değil; bir çığlık. Paranın rengi, öfkenin, kanın ve sistem eleştirisinin koyu yankısı. Beyaz harflerle yazılmış “AKTIEN STEIGEN” ifadesi, bir yatırımcının gözünden olumlu bir haber gibi duruyor. Fakat bu yükselişin bedeli ikinci karede karşımıza çıkıyor: “MENSCHEN STERBEN.”
Hisselerin yükselişine karşılık, düşen insan hayatları. Bir duvar yazısı değil bu; adeta sokakta yankılanan bir ağıt.
Fotoğrafların dili protesto.
Biri size paranın nasıl kazandığını anlatıyor, diğeri ise bunun neye mal olduğunu.
Alman finans devi Commerzbank’ın yüzeyine kazınmış bu cümleler, neoliberal ekonomi çağında sessizlerin haykırışı gibi.
Bu yazı, kaldırımda yatan evsiz bedenin hemen yanına düşüyor. Kontrast sert, göz ardı edilemez.
Bir bankanın ön cephesine kazınan bu sözler, sadece vandalizm değil; bir tür görsel edebiyattır. Sermayenin yükseldiği her satırda, bir insanın düştüğünü söyleyen siyasal bir şiir.
Sokaklar bazen kitaplardan daha yüksek sesle konuşur. Bu da onlardan biri.