Mutluluk

Mutluluk; söylerken bile insanı rahatlatan, tebessüm ettiren ve herkesin sahip olmayı isteyeceği bir kavramdır. Sözlük anlamı olarak mutluluk, bir isteğin,özlemin yerine geldiğinde duyumsanan sevinçtir.

Pozitif psikoloji bilimine göre ise , olumlu duyguların sık; olumsuz duyguların az yaşanması ve yaşamdan yüksek doyum alma mutluluk olarak tanımlanmaktadır. Bu tanıma göre çocukluk dönemini mutluluk dönemi diye tanımlamak yanlış olmayacaktır. Çünkü;

İnsan hayatının en mutlu, en masum, en coşkulu evresi çocukluk evresidir. Çocuk demek, hangi şartlarda olursa olsun masumiyettir, coşkudur, mutluluktur. Çocuk, kaygı, endişe,gurur, kibir, korku, kin bilmez, en ufak şeyler bile mutluluktur onlar için. Yetişkinler ise; mutluluk için hep bir koşul koyarlar ve bu koşullar hep büyüktür, maddeseldir. Ufak olaylarda mutlu olma duygusu unutulur ve mutluluk “İyi bir işe girersem mutlu olacağım, araba alırsam mutlu olacağım, tatile gidersem mutlu olacağım” gibi şartlara bağlı olur.

Hiç kimse dünyaya yetişkin olarak gelmez. Her yetişkin önce bebeklik, ardından da çocukluk, gençlik, yetişkinlik,yaşlılık şeklinde ilerleyen bir büyüme sürecinden geçer ve geçirdiği bu en mutlu, en masum evreye ait az veya çok kalıntılar taşır. Burada önemli olan da hangi evrede olursak olalım bu kalıntıları yani içimizdeki çocuğu dışarı çıkarabilmeyi başarmaktır. Çünkü içimizdeki çocuk, mutluluk için hiçbir koşula gerek olmadığını bize gösterecektir.

Mutluluk kararlılıktır. İnsan mutlu olmaya karar verirse, çocuk gözleriyle hayata bakarsa mutluluğun hiç de zor olmadığını görecektir. Sevdiklerimizle yediğimiz bir yemek, doğada olmanın keyfi, denizin sesi bile mutlu olmak için yeterli olacaktır.

Peki insan neden mutlu olmalıdır?

• Mutluluk sağlığı da beraberinde getirir. Stresin birçok hastalığın davetçisi olduğunu düşünürsek, mutlu insanların stres düzeylerinin düşük olması nedeniyle, hastalık riskleri de azalmaktadır.

• Mutluluk bir sarmaldır. Kendi mutlu olan insanın, eşi de, çocuğu da, çevresi de mutlu olur.

• Mutlu insanın kendine güveni ve öz saygısı yüksektir. Öz saygısı yüksek kişi kendi dışında başkalarına da saygı duyar, yine aynı şekilde kendine saygı duyan kişiye, başkaları da saygı duyar.

• Mutlu insan empati kurabilir, bencil davranmaz.

• Mutlu insan merhametlidir, insancıldır, yardımseverdir. Başkalarını mutlu etmenin verdiği haz kişiyi de mutlu eder.

• Mutlu insan umudunu kaybetmez. Çünkü, dünya döndükçe ve biz bu dünyada nefes almaya devam ettiğimiz sürece umut hep vardır. Umutsuzluk teslimiyettir mutsuzluktur.

• Mutlu insan şükretmeyi bilir. Çünkü mutluluk şükürle başlar. Başımıza her ne gelirse gelsin insan yaşamında şükredecek şeyler mutlaka vardır. Her gecenin sabahını görmek başlı başına şükür sebebidir.

• Mutlu insan başkalarının hayatlarını kıskanıp taklit etmez. Kendi hayatında mutlu olacak şeyler bulur.

• Mutlu insan gerçekçidir. Gerçekçi olmayan hayallerle kendini mutsuzluk girdabına sürüklemez.

• Mutlu insan pozitif konuşur. Sürekli negatif konuşmak olumsuzluğu çağırır.

• Mutlu insan sevdiklerine zaman ayırır, onlarla vakit geçirir.

• Mutlu insan her anın tadını çıkarır. Zamanı geri getirmek mümkün olmadığına göre, anı ıskalamadan yaşamak en güzelidir.

• Mutlu insan üretkendir, vaktim yok bahanelerine sığınmak yerine sevdiği şeylere zaman ayırır.

Son olarak,

Hayatta mutlu olmak için bu kadar sebep varken, ve son zamanlarda birçoğumuzun en ihtiyacı olan şey mutlulukken, neden mutluluk yolunda ilk adımlarımızı atmıyoruz. Mutluluğun ilk adımı içimizdeki çocuğun dışarı çıkmasında saklı. O halde çocuk Ayşe’ler, çocuk Elif’ler, çocuk Ahmet’ler, çocuk Mehmet’ler; özetle içimizdeki tüm çocukların dışarıya çıkma vakti gelmedi mi?